Δεν είναι λίγες οι φορές που η τέχνη του δρόμου έχει “εισβάλει” για κάποια 24ωρα στην επικαιρότητα τούτης εδώ της χώρας. Τις περισσότερες φορές για καλό λόγο. Θυμόμαστε το τεράστιο ασπρόμαυρο mural που κάλυψε το κτίριο του πολυτεχνείου το 2015 ή τον παροξυσμό αγανακτισμένων γονέων για γκραφίτι του Μαραντόνα σε σχολείο. Η αναταραχή της νεοελληνικής […]
Λίγες μόνο ώρες πριν την επικείμενη δικαστική απόφαση για τα εγκλήματα της ναζιστικής οργάνωσης, όλοι οι υγιώς σκεπτόμενοι πολίτες βρίσκονται συντεταγμένοι και ενωμένοι για να δώσουν μία ηχηρή απάντηση απέναντι στον φασισμό. Η χιπ χοπ κοινότητα δεν αποτελεί εξαίρεση, καθώς, στη μεγάλη πλειοψηφία της, βρίσκεται στο πλευρό της οικογένειάς του Παύλου, ενός μόνο από τα […]
Πριν λίγες μέρες είχα ήδη αρχίσει να καταγράφω ορισμένες όχι και τόσο συνεκτικές σκέψεις για τη σειρά “When they see us” η οποία όχι μόνο δεν καταναλώθηκε εύπεπτα, αλλά βαρυστομάχιασα. Δέχτηκα, εν ολίγοις, ένα ηχηρό χαστούκι, ώστε να επεξεργαστώ παραπάνω το ζήτημα του συστημικού ρατσισμού στις Η.Π.Α. Με πρόλαβε όμως το σήμερα, η πραγματικότητα που τρέχει παράλληλα με […]
Ένα από τα ελάχιστα θετικά που έχουν προκύψει το τελευταίο διάστημα, όπου ο εγκλεισμός της πανδημίας έχει αδειάσει προς το παρόν τους δρόμους και συνεπώς έχει παγώσει κάθε καλλιτεχνική ζύμωση σε αυτούς, είναι η πρωτοβουλία ανθρώπων από τον χώρο της street κουλτούρας να μοιραστούν τις αναμνήσεις τους. Και οι αναμνήσεις δεν στερεύουν ποτέ. Έχουν τη […]
«Όταν οι μπάτσοι σκοτώσουν τα παιδιά σας, τότε θα βγείτε και εσείς απ’ τα κλουβιά σας» ακούγεται από τα στόματα διαδηλωτών προς τους ατάραχους θαμώνες του πολυτελέστατου καφέ Ζόναρς της οδού Πανεπιστημίου. Λίγα μόνο εικοσιτετράωρα πριν ο δεκαπεντάχρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος κείτεται νεκρός από σφαίρα μπάτσου. Και ενώ η Αθήνα είχε αρχίσει να μπαίνει σιγά σιγά […]
