Αυτό το κείμενο ήταν προγραμματισμένο να ανέβει αρκετό καιρό πριν, με αφορμή την ίδρυση του νέου κόμματος του κασιδιάρη. Πέραν της χαράς μου με το ότι ο ηλίας συνειδητοποίησε πόσο Γ.Τ.Π. Έλληνας είναι, δεν μπορώ να κρύψω ότι αυτό το κόμμα με (ψιλο)τρομάζει. Με τρομάζει γιατί πιστεύω ότι θα πάει καλά.
Δίνοντας μια σκληρή, εσωτερική μάχη με τον εαυτό μου, έκατσα και είδα ολόκληρα 7 λεπτά του διαγγέλματος του. Το μαύρο κοντομάνικο έγινε κοστούμι και στο background δεσπόζει μια Ελληνική σημαία, μία Χριστιανική εικόνα και κάποιες σειρές από (by definition αχρησιμοποίητους) εγκυκλοπαιδικούς τόμους. Με εκφράσεις-κλειδιά όπως αφελληνισμός και ισλαμοποίηση έχουμε μπροστά μας την Ελληνική version από το πιο φρέσκο trend του ρατσισμού που ονομάζεται «πολιτισμική διαφορά». Μιας και ο βιολογικός ρατσισμός είναι «so 1939» και έχει πλέον ξεπεραστεί, κοιτάμε τις διαφορετικές κουλτούρες των ανθρώπων. «Δεν είμαστε ρατσιστές μωρέ, αλλά… ο προηγμένος μας δυτικός πολιτισμός δεν γίνεται να συμβιβαστεί με την τριτοκοσμική κουλτούρα αυτών των λαών». Είναι ένα παραμυθάκι το οποίο έχει απίστευτα μεγάλη απήχηση. Είναι ένα παραμυθάκι το οποίο ενισχύει σε μεγάλο βαθμό την alternative ακροδεξιά. Ενισχύει τον ακροδεξιό που κωλώνει να βγει με τ̶η̶ ̶σ̶β̶ά̶σ̶τ̶ι̶κ̶α̶ το μαίανδρο του έξω, αλλά θα (κρυφο)κοιτάξει στάνταρ προς το νέο αυτό κόμμα. Δεν πιστεύω ότι μπορεί να αγγίξει ούτε το 10% που είχε η χρυσή αυγή στα καλά της, ούτε την οργάνωση της. Αλλά αν το έριχνα ένα στοίχημα, θα έλεγα ότι σε βάθος 5ετίας θα είναι μέσα στη Βουλή. Ας ελπίσουμε ότι αυτή μου η πρόβλεψη θα είναι τόσο καλή, όσο και τα στοιχηματικά μου σημεία τα τελευταία 23 χρόνια.
Το κείμενο για τους Γ.Τ.Π. Έλληνες δεν θα ανέβει ολόκληρο γιατί με πρόλαβαν τα γεγονότα. Ο θάνατος του George Floyd ήταν άλλη μία σταγόνα που ξεχείλισε άλλο ένα ποτήρι όσον αφορά το συστημικό ρατσισμό που κάνει κουμάντο στις ΗΠΑ και όχι μόνο. Δεν θα επεκταθώ παραπάνω μιας και ο wace ανέβασε μια κειμενάρα πάνω στο θέμα.
«O φασισμός θεραπεύεται με το διάβασμα και ο ρατσισμός με τα ταξίδια». Τι ωραίο παραμυθάκι να λέμε στα παιδιά για να μην αντιμετωπίσουμε ποτέ την αποτυχία μας. Γιατί αποτύχαμε κύριοι. Αποτύχαμε να εξοντώσουμε το τέρας όταν ήταν στην αρχή και τώρα βρισκόμαστε απέναντι σε αντιλήψεις βαθιά ριζωμένες στα μυαλά των ανθρώπων. Και όχι, αυτό δεν είναι μια προτροπή στη βία. Δεν με νοιάζει τόσο να τις φάνε οι φασίστες, με νοιάζει να αποκοινωνικοποιηθούν. Με νοιάζει να μην στηρίζονται οικονομικά, να μην έχουν κοινωνικό κύκλο και να μην τους μιλάει κανείς στο δρόμο. Να συνειδητοποιήσουν ότι αυτές οι αντιλήψεις δεν είναι αποδεκτές στην κοινωνία μας.
Είναι ο τρόπος μου σωστός; Μπορεί και όχι.
Υπάρχει μία μόνο λύση; Σίγουρα όχι.
Μακάρι να ήταν τόσο απλό και να είχαμε μια σίγουρη λύση στο μυαλό μας. Μπλέξαμε αρκετά και δυστυχώς δεν θα ξεμπλέξουμε τόσο εύκολα. Δυστυχώς ο θάνατος τους George Floyd δεν θα είναι το τελευταίο ρατσιστικό έγκλημα, αν και όλοι ελπίζουμε σε αυτό. Από το #blackouttuesday και το #blacklivesmatter μέχρι το επόμενο Instagram hashtag, ας βρούμε τι πρέπει να κάνουμε στο μεσοδιάστημα.
