Στην καθημερινότητα μας, και ιδιαίτερα αυτές τις μέρες, οι περισσότεροι συνηθίζουμε να βάζουμε κάποια playlist να παίζει στο background των όποιων δραστηριοτήτων μας. Συνήθως, αυτές οι playlist περιέχουν στον τίτλο λέξεις όπως lo-fi, synthwave κ.α. Το Synthwave αποτελεί ένα είδος ηλεκτρονικής μουσικής που έγινε γνωστό τη δεκαετία του ’80 μέσα από soundtracks ταινιών, αλλά και video games. Από τότε μέχρι σήμερα, έχουν δημιουργηθεί διάφορα υποείδη της μουσικής αυτής έχοντας κάποια ξεχωριστά μουσικά χαρακτηριστικά το καθένα. Πιθανώς το πιο ιδιαίτερο και άξιο αναφοράς από αυτά είναι το λεγόμενο Sovietwave.
H Sovietwave μουσική αναπτύχθηκε κυρίως σε κράτη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης έχοντας έντονες επιρροές από τη Δυτική μουσική που προαναφέρθηκε. Ηχητικά, αυτό που την κάνει ξεχωριστή είναι η χρήση διαφορετικών μηχανημάτων για την παραγωγή της, καθότι η τεχνολογική εξέλιξη του Ανατολικού Μπλοκ κινήθηκε σε διαφορετικά μονοπάτια σε σχέση με το Δυτικό κόσμο. Σαν αποτέλεσμα αυτού, τα «εργαλεία» (synthesizers, εξοπλισμός ηχογράφησης κλπ.) που διέθεταν οι καλλιτέχνες παρήγαγαν σχετικά διαφορετικό ήχο από αυτά των συναδέλφων τους. Όμως δεν είναι ο ήχος η κύρια ειδοποιός διαφορά τoυ Sovietwave σε σχέση με τα υπόλοιπα παρακλάδια του Synthwave.
Η νοηματοδότηση της μουσικής αυτής με τα χαμένα όνειρα τόσο κατά τη διάρκεια της ύπαρξης του υπαρκτού Σοσιαλισμού, αλλά κυρίως έπειτα από την κατάρρευσή του αποτέλεσαν την κύρια επιρροή στη δημιουργία της. Οι μελωδίες παραπέμπουν σε μία εποχή αθωότητας και μεγάλων προσδοκιών. Συνηθίζεται από καλλιτέχνες να εντάσσουν στα κομμάτια τους αποσπάσματα από ομιλίες, δελτία ειδήσεων ή ακόμα και από κινούμενα σχέδια της Σοβιετικής Ένωσης προκειμένου να προσδώσουν ακόμη πιο έντονα την αίσθηση της νοσταλγίας στη μουσική τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα:
Περαιτέρω, γράφτηκαν και πολλά κομμάτια τα οποία έχοντας πιο «σκληρό» ήχο και έντονη επιρροή από post-punk προσπάθησαν να αποδώσουν την απογοήτευση και την απόγνωση που ήρθε μαζί με την πτώση των καθεστώτων.
Θα περίμενε κανείς πως στα σχόλια των κομματιών και των playlist στο youtube θα γινόταν «σφαγή» μεταξύ πολέμιων και νοσταλγών εκείνων των καθεστώτων, αλλά αντίθετα κυριαρχεί μία αμοιβαία κατανόηση για τις ελπίδες που χάθηκαν για έναν καλύτερο κόσμο, ασχέτως με τις αιτίες που θεωρεί ο καθένας υπεύθυνες για αυτή την απομυθοποίηση. Θα παραθέσω εδώ κάποια σχόλια που αλίευσα από μία σχετική playlist.
- “Nostalgic for a future that never arrived.”
- -Hey son
-Yes dad?
-Do you remember our future?
-No.
-That’s bad.
-But dad, we can’t remember the future.
-Trust me son, we can. - “I came to the comment section expecting a war. I found peace and dreams as shattered as mine.”
Εν κατακλείδι, όλοι έχουμε δικά μας οράματα για τις δυνατότητες συνύπαρξης και διαβίωσης των ανθρώπων. Όμως, αυτή η μουσική μπορεί να σε βάλει στη θέση ενός μικρού παιδιού μπροστά από την τηλεόραση, την ώρα που ο Yuri Gagarin εκτοξεύεται στο διάστημα. Εκείνη τη στιγμή τα πάντα μοιάζουν δυνατά και κάθε επόμενη μέρα αναμένεται καλύτερη από την προηγούμενη.
Η μετάφραση του συνθήματος στην εικόνα είναι : «Τα ονειρά μας"
