Δεν θέλω να κρύψω πως αυτό είναι ίσως το πιο δύσκολο κείμενο που έχω γράψει στο Stray. Θα ήθελα να πω τόσα πολλά, αλλά δεν θέλω να στρέψω την προσοχή σας πουθενά αλλού. Σήμερα είναι ημέρα γιορτής. Θέλω μέσα από την καρδιά μου να ευχαριστήσω την οικογένεια και τους φίλους του Παύλου που με τη στάση τους κάνουν τη δουλειά μου λίγο πιο εύκολη.
Άλλη μία περίεργη μέρα ξημερώνει. Άλλη μία μέρα που δεν ξέρεις πώς να φερθείς. Βλέπεις, σε αντίθεση με την 18η του Σεπτέμβρη, αυτή η μέρα ήταν πάντα ημέρα χαράς. Πλέον δεν ξέρω τι ημέρα είναι. Παίρνω τηλέφωνο τον “Χ” που μόλις κατέβηκε από το βουνό:
– Δεν μπορώ να το γράψω ρε φίλε κολλάω.
– Αφού τα συζητήσαμε ρε Ζάχο, τόσες ώρες μιλούσαμε χθες.
– Θα είναι αυτό το κείμενο αντιπροσωπευτικό του Παύλου; Τι θα έκανε ο Παύλος αν το έβλεπε;
– Θα γελούσε ρε μαλάκα, τι θα έκανε;
Αυτό ήταν, με ξεκόλλησε. Πάμε.
“Κοίτα ρε φίλε, πάλι πλακώνονται! Πάμε ρε μαλάκα να τους πετάξουμε καλαμπόκι να πέσουν τα περιστέρια να τους φάνε.” Αυτός ήταν ο Παύλος. Όσο κι αν ο καθένας μας προσπαθεί να ταυτοποιήσει τον Παύλο με ό,τι έχει στο μυαλό του, ο Παύλος θα είναι πάντα ένας ελεύθερος και χαμογελαστός άνθρωπος. Έχω καταλήξει πως αυτό είναι που τους ενοχλούσε πιο πολύ. Οι σκέψεις του και τα υπέροχα όνειρα του. Τα φαγητά που έχει μοιράσει και οι κουβέρτες που έδινε σε έναν-έναν άστεγο στην πόλη του. Ούτε που μπορώ να υπολογίσω πόσα χρήματα έχει κάνει κουβέρτες αυτός ο άνθρωπος. “Rap for a Reason” μας έλεγε και χαμογελούσε.
Γεννημένος στις 10 Απριλίου του 1979, ο Παύλος σήμερα θα γινόταν 41 χρονών. Δεν θέλω να μπω στη διαδικασία να σκεφτώ τι θα γινόταν αν ήταν ακόμα εδώ. Θέλω όμως να σιγουρευτώ πως κανείς μας δεν θα ξεχάσει ποιος είναι ο Παύλος και γιατί δεν είναι σήμερα εδώ. Ειδικά το τελευταίο.
Άλλες χρονιές, τέτοια ώρα θα συγκεντρωνόμασταν στο Academy να ξεκινήσουμε τις ετοιμασίες. Θα τεστάραμε μικρόφωνα, θα ανοίγαμε τα πανό. Μέχρι που θα άνοιγαν οι πόρτες και όλοι μαζί θα τραγουδούσαμε για εκείνον. Φέτος θα το κάνουμε λίγο διαφορετικά. Θα μας τραγουδήσει αυτός. Στις 18:00 ακριβώς θα δημοσιευτεί ένα mixtape στο κανάλι “rap monsters fest” με πολλά αγαπημένα αλλα και ακυκλοφόρητα κομμάτια του Παυλάρα. Τσιτώνουμε τα ηχεία μας και αφήνουμε την φωνή του Παύλου να ακουστεί σε όλη την Ελλάδα. Και μόλις τελειώσει αυτή η παράνοια που ζούμε αυτήν την εποχή, θα κάνουμε μια μεγάλη σωστή γιορτή. Του το χρωστάμε άλλωστε. Όπως και πολλά άλλα.
“Μη λυπάσαι για τον Παύλο, για εμάς τους θνητούς να λυπάσαι.” Σήμερα όσο ακούμε τις τραγουδάρες σου, λίγη από την μπύρα μας θα πέσει στο χώμα.
Στην υγειά μας ψηλέ.
Χρόνια σου πολλά!
