Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 η ραπ μουσικη (rap)
άρχισε να γνωρίζει μεγάλη άνθιση. Επρόκειτο για ένα αφροαμερικάνικο μουσικό είδος, που έφεραν μετά την εκδούλευση και την μετακίνησή τους ο λαός της Αφρικής στην Αμερική. Πηγές έμπνευσης πολλών σύγχρονων Ελλήνων “ράπερ”, υπήρξαν ο Biggie, o 2Pac, ακόμη και σημαντικά ελληνικά σχήματα στην μουσική σκηνή.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ολοένα και περισσότερο αυξάνεται ο αριθμός των ατόμων που ασχολούνται με την ελληνική ραπ. Και όχι δεν θα προσεγγίσω την τάση κατά την οποία παρουσιάζεται από “μουσικούς-καλλιτέχνες” μια χιμαιρική κατάσταση της ζωής των Ελλήνων, αλλά και της Ελλάδας. Οι μουσικοί είναι μεταδότες μηνυμάτων , το οποίο λαμβάνει και επεξεργάζεται προσωπικά κάθε άτομο. Σε μια εποχή ,δηλαδή, που οι ηθικές αξίες έχουν εκφυλιστεί και η δημοκρατία βιώνει την δική της παρακμή , οι νέοι, κυρίως, κρίνεται αναγκαίο να συνειδητοποιήσουν την τραγικότητα της κατάστασης και όχι να εθελοτυφλούν απέναντι της.
Στην Αντικατασταλτική Συναυλία “Να μην γίνει ο φόβος συνήθειά μας” , που έλαβε χώρα στις 30 Νοέμβρη στην Αθήνα ,αρκετοί καλλιτέχνες από το μουσικό και ποιητικό κομμάτι συμμετείχαν με σκοπό την καταστολή των νέων μέτρων που αφορούν όλους μας, αλλά κυρίως το μέλλον της χώρας, την νέα γενιά. Εκτός από τους ίδιους, καταλυτικός παράγοντας της ανατροπής του φασισμού αποτελεί το γεγονός πως μεγάλο ποσοστό του νεανικού πληθυσμού δέχεται ερεθίσματα από την μουσική, και μιας και μιλάμε για την ραπ, και από την ίδια. Καλλιτέχνες με τους στίχους και τα ποιήματα αντίστοιχα διαπλάθουν τις απόψεις των “παιδιών” , συντελούν στην πνευματική τους καλλιέργεια , προσπαθώντας να τους απαλλάξουν από φασιστικές αντιλήψεις και στερεότυπα. Ο Miguel de Unamuno – Ισπανός συγγραφέας και φιλόσοφος – υποστήριξε πως “Ο φασισμός θεραπεύεται διαβάζοντας και ο ρατσισμός θεραπεύεται ταξιδεύοντας”. Λένε πως η μουσική αποτελεί ένα μελωδικό βιβλίο , ενώ παράλληλα δεν παύει να είναι ένα ατέρμονο ταξίδι στην ψυχή του κάθε ατόμου, ένα ισχυρό όπλο κατά των φασιστικών ιδεολογιών.
Εν κατακλείδι, ο φασισμός και παράλληλα ο ρατσισμός συντελούν στην όξυνση αυτής της μάστιγας ,που χωλαίνει την κοινωνία, μόνο με την συναίνεση και την αρωγή των ίδιων των ατόμων μπορεί να κατασταλεί. Σίγουρα δεν θα υπάρξει η πλήρης εξάλειψη της, αλλά μπορούμε μέσω των ερεθισμάτων που λαμβάνουμε από κάθε λογής μουσικής, συμπεριλαμβανομένου και της ραπ, να οδηγηθούμε στην αποφυγή της και στον περιορισμό της. Η ραπ δεν είναι μόνο beats, flow και στίχοι. Ο κάθε καλλιτέχνης – ράπερ προσπαθεί μέσα από τις ρίμες να “ζωγραφίσει” την σημερινή κατάσταση , να δώσει λύσεις σε ορισμένες περιπτώσεις και κυρίως να περιορίσει το φαινόμενο του ρατσισμού.
Κύρα Τεντολούρη
RapFest network
https://www.youtube.com/watch?v=zTNY9Tg9vzQ
