Ένα από τα ελάχιστα θετικά που έχουν προκύψει το τελευταίο διάστημα, όπου ο εγκλεισμός της πανδημίας έχει αδειάσει προς το παρόν τους δρόμους και συνεπώς έχει παγώσει κάθε καλλιτεχνική ζύμωση σε αυτούς, είναι η πρωτοβουλία ανθρώπων από τον χώρο της street κουλτούρας να μοιραστούν τις αναμνήσεις τους. Και οι αναμνήσεις δεν στερεύουν ποτέ. Έχουν τη δύναμη να δημιουργούν εικόνες των οποίων οι περιγραφές συνθέτουν μία αισθητική εποχών τις οποίες οι παλαιότεροι έζησαν και νοσταλγούν με χαμόγελο και οι νεότεροι παρακολουθούν «φωτογραφικά» μέσα από εξιστορήσεις.
Μετά τα βίντεο παλιών μελών των ΖΝ (Τάκι Τσαν, Χαρμάνης), στα προσωπικά κανάλια τους στο youtube, τα οποία μας μεταφέρουν μέσα από διηγήσεις έξω από ιστορικά underground μαγαζιά στο κέντρο της Αθήνας της εποχής των 90s και στα πρώτα βήματα της hip hop κουλτούρας στην Ελλάδα, σειρά παίρνει ένας από τους σημαντικότερους graffiti writer που πάτησε και στιγμάτισε με τα cans του τους δρόμους όλης της χώρας. Το πρόσωπο που κρύβεται πίσω από τα αμέτρητα κομμάτια Βuns, Τomahok, Phattcaps, Wake up, που σαν μανιτάρια φυτρώνανε σε κάθε γειτονιά της Αθήνας. Ο λόγος για τον INTS, ο οποίος αποφάσισε να μας διηγηθεί την ιστορία του.
“Ήταν περίπατος που λες ένα βράδυ με τα cans, ήταν κενός ο τοίχος και εμφανίστηκαν οι Buns”. Σε αυτούς τους περιπάτους μας παίρνει μαζί του ο INTS, σε ένα λιτό αλλά αναλυτικότατο βίντεο που συγκεντρώνει πλούσιο φωτογραφικό υλικό και μικρές ιστορίες από την μέχρι τώρα πορεία του. Σκαλίζει το παρελθόν και ξετυλίγει το νήμα από τα πρώτα του βαψίματα το 99’ στη γειτονιά με σπρέι Cosmos και Titan που τα έβρισκε κανείς μέσα σε τοπικά χρωματοπωλεία. Με τη νέα χιλιετία, εγκαινιάζεται η πιο παραγωγική περίοδος του ελληνικού graffiti, και γενικά του street art, στη χώρα, αναπόσπαστο κομμάτι της οποίας είναι ο INTS. Βήμα βήμα, χρόνο με το χρόνο, μας οδηγεί στο σήμερα, με μικρές «στάσεις» σε σκηνικά που του έμειναν αξέχαστα: γιγαντιαίες παραγωγές, συνεργασίες, κρατητήρια, φεστιβάλ και ταξίδια. Η τεράστια λίστα των ονομάτων των crews και των writers που αναφέρονται στο βίντεο, με τους οποίους «κερνούσε» τοίχους (όπως λέει ο ίδιος), προέρχεται από το hall of fame του ελληνικού (και όχι μόνο) graffiti: 1UP, Yakuza, Amigos, Tones, Zimia, TDS, 420, Dezo, Ρίμες (Ευθύμης από txc) κ.α. Ακούμε ιστορίες πίσω από κομμάτια τα οποία, αν είσαι από αυτούς που είχαν και λίγο το μικρόβιο μέσα τους σε κάποια φάση της ζωής τους, σίγουρα έχεις προσέξει να στολίζουν τοίχους, γέφυρες, πινακίδες ή τον ηλεκτρικό. Και αν δεν έδινες ποτέ σου σημασία, είμαι σίγουρος πως αν ένα πρωί εξαφανίζονταν όλες αυτές οι αθόρυβες δημιουργίες, θα είχες την αίσθηση ότι η πόλη σου είναι πλέον άχρωμη και άδεια, χωρίς να ξέρεις το γιατί. Τα υπόλοιπα εδώ:
Υ.Γ. Και stay tuned, γιατί σύντομα σκάει και βίντεο με το part 2!
