Κάποιοι θυμούνται τη Χρυσή Αυγή από τις απαρχές της, ως αμιγώς ναζιστική γκρούπα. Κάποιοι άλλοι απλά θυμούνται τον τρόμο που έσπερναν τα τάγματα εφόδου στις γειτονιές της Αθήνας, αλλά και σε ολόκληρη την Ελλάδα από το 2012 και έπειτα, ενώ κάποιοι άλλοι ήδη τα έχουν ξεχάσει..
Στις 7 Οκτωβρίου η Ελληνική Δικαιοσύνη καλείται να καταδικάσει ή να αθωώσει τη Χρυσή Αυγή για την εγκληματική δραστηριότητα που πραγματοποιούσε από το 2008 και μετά. Φυσικά η ιστορία της Χρυσής Αυγής και τα εγκλήματά της δεν ξεκινούν το 2008, όμως η δικογραφία περιορίζεται σε αυτή τη χρονική περίοδο. Στη διαδικασία συνδικάζονται κακουργήματα, τα οποία έλαβαν τόπο στα πλαίσια της δράσης της οργάνωσης.
Στο παρών κείμενο θα προσπαθήσω να εστιάσω στα κύρια συμπεράσματα που μπορούν να εξαχθούν από τα 5,5 χρόνια της αποδεικτικής διαδικασίας, σε παραλειπόμενα από τη δίκη, αλλά και στη σημασία της απόφασης του δικαστηρίου για την επόμενη μέρα.
Καταρχάς, αξίζει να σημειωθεί, πως με αίτημα της υπεράσπισης των κατηγορουμένων, η δίκη δεν καλύφθηκε τηλεοπτικά. Τα πρακτικά που έχουμε στη διάθεσή μας υπάρχουν χάρη στη δημιουργία και τη δράση του Golden Dawn Watch. Επίσης, οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στο OmniaTv, το οποίο με εβδομαδιαίες εκπομπές παρουσίασε τα τεκταινόμενα και τα λεγόμενα στο δικαστήριο, ενώ τα συνδύασε και με το αποδεικτικό υλικό.
Η δίκη στις αρχές της διεξαγόταν στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων του Κορυδαλλού, όμως με επαναλαμβανόμενα αιτήματα της πολιτικής αγωγής, καθώς και κοινωνικών φορέων και οργανώσεων μεταφέρθηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων του Εφετείου Αθηνών. Η Χρυσή Αυγή αρχικά επιδίωξε να παρουσιάσει τη δίωξη στα μέλη της ως μία σκευωρία η οποία ήταν σίγουρο πως θα καταπέσει και φρόντιζε να μαζεύει αρκετούς οπαδούς της στα δικαστήρια μαζί με μέλη των ταγμάτων εφόδου, οι οποίοι και συχνά πυκνά επιτίθονταν σε μάρτυρες, αλλά και κοινό. Τόσο στον Κορυδαλλό, όσο και στο Εφετείο Αθηνών το κλίμα τρομοκρατίας που δημιουργούσαν οι χρυσαυγίτες ήταν έντονο και δεν δίστασαν να τραμπουκίσουν και να υβρίσουν ακόμη και τη Μάγδα Φύσσα. Μετά από δύο χρόνια ακροαματικής διαδικασίας, δόθηκε ένα τέλος σε αυτή την κατάσταση έπειτα από σύγκρουση αντιφασιστών με μέλη των ταγμάτων εφόδου, που ανάγκασε την αστυνομία να παρέχει ξεχωριστές εισόδους και θέσεις στους αντιφασίστες και τους χρυσαυγίτες.
Με το πέρασμα του χρόνου, και τη συλλογή όλο και περισσότερων ενοχοποιητικών στοιχείων, ο Μιχαλολιάκος άλλαξε την προσέγγιση της οργάνωσής του απέναντι στη δίκη, προσπαθώντας να υποβαθμίσει τη σημασία της. Οι συνήγοροι υπεράσπισης φρόντισαν να παρακωλύσουν τη διαδικασία προσκομίζοντας ανούσια αναγνωστέα έγγραφα, όπως όλες τις ερωτήσεις των βουλευτών της οργάνωσης, ευελπιστώντας σε αλλαγή της πολιτικής συγκυρίας και συνεπώς ευνοϊκότερης μεταχείρισης από το δικαστήριο.
Σε αυτά τα 5,5 χρόνια ακούσαμε συγκλονιστικές μαρτυρίες θυμάτων και μαρτύρων, αλληλοκαρφώματα μεταξύ των κατηγορουμένων, αντιφάσεις μεταξύ των υπερασπιστών και είδαμε πληθώρα συνταρακτικών ντοκουμέντων.
Μέσα από τη διαδικασία, φάνηκαν ξεκάθαρα:
- Η σύνδεση της ναζιστικής ιδεολογίας με τη χρήση βίας απέναντι σε φερόμενους φυλετικούς και πολιτικούς εχθρούς της συμμορίας.
- Η ασυλία που απολάμβαναν οι χρυσαυγίτες από όργανα της τάξης.
- Ο διττός λόγος που χρησιμοποιούσαν τα στελέχη, ώστε να ικανοποιούν τα μυημένα μέλη και να μην απομακρύνουν το ευρύτερο ακροατήριο.
- Ο απόλυτος έλεγχος του Αρχηγού σε όλο το φάσμα δράσης της οργάνωσης.
Όταν το βάρος των στοιχείων έγινε αβάσταχτο, οι συνήγοροι υπεράσπισης και οι πελάτες τους προσπαθούσαν να φορτώσουν τις κατηγορίες στους συγκατηγορούμενούς τους, με αποκορύφωμα την απολογία Μιχαλολιάκου, όπου φωτογραφίζει συναγωνιστές του ως υπαίτιους για την τέλεση αδικημάτων, δίχως εκείνος να έχει γνώση.
Παρά τις συντριπτικές αποδείξεις, που παρουσιάστηκαν κατά την ακροαματική διαδικασία, η πρόταση της Εισαγγελέως έριχνε τους χρυσαυγίτες στα μαλακά, αθωώνοντας τα μεγάλα κεφάλια. Παρότι η πρόταση δεν έχει δεσμευτικό χαρακτήρα, μόνο να μας προβληματίσει μπορεί.
Το τσάκισμα του φασισμού δεν περνά μόνο από τα χέρια της Ελληνικής Δικαιοσύνης, όμως μία αθωωτική απόφαση θα δημιουργούσε τη βάση πάνω στην οποία η Χρυσή Αυγή και οι διάφορες παραφυάδες της θα προσπαθήσουν να ανασυγκροτηθούν. Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε. Το χρωστάμε σε όλα τα θύματα τους. Η Μάνα του Παύλου Φύσσα και ο Πατέρας του Σαχζάτ Λουκμάν, που καρτερικά υπέμειναν το βασανιστήριο της δίκης καθισμένοι σε μία καρέκλα του συνήθως άδειου ακροατηρίου αξίζουν αυτή την ελάχιστη δικαίωση. Δικαιούνται να ξέρουν ότι η θυσία των παιδιών τους έπιασε τόπο.
Βιντεοχρονολόγιο της Δίκης: https://omniatv.com/gdtrial
Παρατηρητήριο της Δίκης: https://goldendawnwatch.org/
