Δεν ξέρω αν το καταλάβατε (εγώ όχι), αλλά ήρθε το ΣΚ. Τα αστειάκια έχουν πλέον κοπεί, η διάθεση για την οποιαδήποτε διακωμώδηση της υπόθεσης σιγά σιγά χάνεται και οι άνθρωποι μπαίνουν πλέον βαθιά σε mood καραντίνας. Δεν φανταζόμουν ότι το post του προηγούμενο Σαββάτου θα ήταν τόσο προφητικό με τα μέτρα που ανακοινώθηκαν την αμέσως επόμενη μέρα. Όπως και να έχει, νομίζω πλέον όλοι μας έχουμε καταλάβει ότι βαδίζουμε προς ένα δίμηνο deeeeeep shit. Αντί λοιπόν να αναλωνόμαστε σε 24ωρη ενημέρωση για το πόσα κρούσματα μετρήσαμε σήμερα (κάνοντας τα λιγότερα tests στην Ευρώπη), θα πρότεινα να κάνουμε κάτι πιο παραγωγικό.
Έχουμε δημιουργήσει ίσως την πιο fast-paced κοινωνία που έχει υπάρξει ποτέ. Μέρες και νύχτες περνάνε και ο άνθρωπος μόνιμα γκρινιάζει ότι δεν έχει χρόνο να κάνει αυτά που θέλει. Ε να λοιπόν τώρα που έχει. Η καραντίνα μας δίνει μια ευκαιρία που, υπό κανονικές συνθήκες, ποτέ δεν θα είχαμε. Μας δίνει το χώρο και το χρόνο να κοιτάξουμε κατάματα τον εαυτό μας. Να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να σκεφτούμε. Να μετρηθούμε, να αξιολογήσουμε καταστάσεις και να δούμε πού βρισκόμαστε.
Ρε Ζάχο σε τι με βοηθάει αυτό το κείμενο να πετύχω αυτά που λες; Σε τίποτα. Το πώς θα κάνεις αυτά που προείπα το ξέρεις μόνο εσύ. Αυτό το κείμενο θα σε βοηθήσει να σκοτώσεις λίγο χρόνο in the meantime. Για πάμε.
Βιβλίο: POPism by Andy Warhol
Περνάω φάση Andy Warhol γενικά. Έχοντας αλλάξει τη διακόσμηση του δωματίου μου, για μία ακόμη φορά, προσθέτοντας πολλά στοιχεία Pop Art, μου δημιουργήθηκε η περιέργεια να ψάξω λίγο παραπάνω αυτό το art movement. Κι έτσι έπεσα πάνω σε αυτόν τον κυριούλη και το memoir του. Σε λίγες παραπάνω από 300 σελίδες, ο Andy Warhol καταφέρνει να περιγράψει την Αμερική των 60s, μία δεκαετία που κατά πολλούς άλλαξε τον χώρο της τέχνης. Μέσα από τα διάσημα parties και gatheringsστο στούντιο του The Factory (κεντρική εικόνα κειμένου), o Andy μας περιγράφει ιστοριούλες και σκηνικάκια από την μέτρια παρέα που είχε φτιάξει με Bob Dylan, Rolling Stones, Velvet Underground και άλλους πολλούς. Ένα light read που θα σου φτιάξει τη διάθεση. Σίγουρα κάτι που θα σε κάνει να ξεφύγεις αυτές τις μέρες. Τι άλλο θες;
Σειρά: Top Boy (Netflix)
Στα δυτικά μου λεν’ τι έκανες πάλι
Top boy σαν τον Dushane και τον Sully
Επιτέλους το Top Boy παίρνει παγκοσμίως την αναγνώριση που του αξίζει. Αν και η συνταγή του να κάνουμε σειρές με πρωταγωνιστές rappers έρχεται από την άλλη μεριά του Ατλαντικού, το Top Boyκαταφέρνει να μεταφέρει το Power (link) στην Αγγλική πραγματικότητα. Το Top Boy είναι μία σειρά που είδα μόλις πήγα Αγγλία. Μετά ξεκίνησα να ακούω grime μουσική, έμαθα ποιοι είναι οι Kano και Asher D(πρωταγωνιστές της σειράς) και έπρεπε να ξαναδώ. Τα πρώτα 8 επεισόδια βγήκαν την περίοδο 2011-2013 με τη σειρά να μη συνεχίζεται μέχρι και το 2019 όπου ο Drake μπήκε μπροστά και συμφώνησε με το Netflix για να ξαναζωντανέψει την cult σειρά. Όσοι έχουν δει το Power ξέρουν ακριβώς τι να περιμένουν από το Top Boy. Όσοι δεν το έχουν δει, απλά δείτε και τα δύο.
Playlist
Τέλος, θέλω να κλείσω με μια ταπεινή playlist που έφτιαξα και έχω στο background όση ώρα γράφω αυτό το κείμενο. Θα πιάσετε το vibe κατευθείαν. Not much explanation needed.
